ARTIST STATEMENT

Achter de wereld

Toen ik opgroeide werd ik me er van bewust dat niet iedereen zegt wat hij of zij bedoelt. Ik ervaar die dubbele signalen nog steeds als verwarrend. Juist de dingen die niet gezegd worden doen mij op zoek gaan naar de verhalen achter de woorden, naar de wereld achter de wereld.

Mijn schilderijen en tekeningen wortelen in de realiteit. De herinnerde werkelijkheid is altijd startpunt en leidraad voor beeld dat zich bevindt tussen abstractie en figuratie.

Tijd en ruimte

Twee grote thema’s weven zich als een rode draad door al mijn werken: tijd en ruimte. Hoe verhoud ik mij als mens tot de seconde en de eeuwigheid? Hoe beleef ik de tijd? Ik zie een schaduw die door de kamer strijkt, ze maakt het verglijden van de tijd zichtbaar. En waar bevind ik mij in die ruimte? Ben ik binnen, of ben ik toch buiten? Wie was hier nog meer? Wie keken er door de ramen en liep over de trappen?

Hier en daar tegelijkertijd

Maar ruimte en tijd zijn bedachte concepten. Hoeveel hebben die met voelen te maken, met de innerlijke wereld, met het gevoel van innerlijke ruimte en persoonlijke tijd?

Schilderend is tijd niet meer lineair. Ik kan alles tegelijkertijd laten gebeuren en tijd opstapelen tot één beeld. Ik kan alle plekken waar ik ooit was comprimeren tot nieuwe ruimten.

De natuur herschept

De sporen die mensen maken, die raken mij. De mens, het rommelend kind van moeder aarde. De mens neemt in en eigent toe. Rukt op, construeert en dringt de natuur terug. Schept een omgeving vol rechte vormen en planmatigheid. Zodra de mens daar vertrekt wordt de ruimte weer opgenomen in de natuur. Geduldig en meedogenloos verkruimelt zij alles wat de mens maakte. Op de door de mens verlaten plekken herschept zij het paradijs.

Zijn en doen

Schilderen gaat voor mij over het vinden van een staat van zijn die helder is, waarin voelen en weten zich buiten de tijd en de ons bekende grenzen begeeft.
Het maken van een schilderij is voor mij een proces van verstaan en verstaan worden. Het is een samenvallen van ‘zijn’ en ‘doen’. Dat geeft ruimte om het nieuwe in alles te ontdekken, in het bekende en het onbekende. Om waar te nemen wat zich gewoonlijk verborgen houdt. Terwijl ik schilder beleef ik wat ik schilder, word ik mijn schilderij.

Mieke de Haan.