Ruimte en tijd zijn grote inspiratiebronnen. Ik dwaal door verlaten gangen in oude gebouwen. De bijna tastbare eenzaamheid in deze ruimtes raakt me. Als ik opzij stap, zie ik de tijd gaan. Ik volg haar door lege kamers. Soms kom ik mensen tegen, soms ontmoet ik alleen hun schaduwen. Of hoor ik hun stemmen, heel ver weg in het gebouw. Er ligt stof op de plinten, dat opschrikt als ik voorbijkom en danst in het licht. De leegte weerkaatst hol en oud mijn voetstappen. Zon valt door vuile ramen in scherven op de vloer.
De tijd ademt in haar eigen ritme vele levens, ook dat van mij. Het onzichtbare verleden dat in de ruimte resoneert, speelt in mijn schilderijen een grote rol.
