Zandvoorts Museum Swaluëstraat 1 2042 KA Zandvoort
Gastcurator Dolf Middelhoff selecteerde zeer divers werk van 29 verschillende kunstenaars rondom het thema landschap.
In de vier werken voor ‘ode aan het landschap’ van Mieke de Haan raken de natuur en sporen van menselijke aanwezigheid elkaar.
Het paradijs lijkt zich langzaam en gestaag als een golf over verlaten industrieel terrein uit te spoelen. Stoere muren worden oevers van een groene zee, er vallen gaten in het dak waar toverachtig licht door schijnt. Trappen gaan nergens meer naartoe omdat vloeren het begeven hebben. Er ontstaat een stille wereld van groen, waar al het geluid van de mensen die er werkten in verdronken is.
De tekeningen zijn stapelingen van tijd. Dat wat elkaar in lineaire tijd opvolgt kent in de beelden gelijktijdigheid. Deze tijdslagen zijn gevuld met beweging. Beweging van de weg die zaden en zaadjes afleggen. Het verwaaien, zaaien en woekeren. Het aantasten. De beweging van bouwwerken die het afleggen tegen trage en volhardende groeizucht. Uiteindelijk neemt de natuur terug en doet teniet wat de mens maakte.
Deelnemende kunstenaars: Dinie Bogaart, Marije Bouman, Sonja Brussen, Cor Buisman, Frank Erhart, Bruno van den Elshout, Mariëtte van Erp, Hermine Grob-Riswick, Mieke de Haan, Han van Hagen, Theo ten Have, Marianne van Hest, Henk ter Horst, Dirkje van de Horst- Beetsma, Corry Kooy, Lisette Koren, Paul de Kort, Iet Kortschoot, Titus Meeuws, Jurriaan Molenaar, Olphaert den Otter, Jan Radersma, Studio Daan Roosegaarde, Harald Schole, Niels Schouten, Jan van Tilburg, Jan Tweehuysen, Gineke Zikken, Nynke van Zwol.
Vanwege de coronacrisis werd de expositie “Verrückt | Verrukt een inrichting” bij kunststichting Firma Van Drie geannuleerd. Nu is deze expositie thuis op de bank online te bekijken via een nieuwe website.
De online expositie is door de kunstenaars opgedragen aan Anita ❤️ , lief van André Groeneveld die gedurende het kunstproject zo heerlijk voor hen kookte. Zij overleed plotseling en onverwacht. Op de dag dat expositie zou openen, 27 maart, werd zij begraven.
Deelnemende kunstenaars: Frances van Gool (knipsels), Mieke de Haan (tekeningen), Claudia Huft (schilderijen, tekeningen), Jan Mostert (houten sculpturen), Bram Tackenberg (fotografie), Ria Volk (wandtekeningen, film), Arjenne Vossepoel (installatie), Kees Vossestein (tekeningen) en Petra Werlich (tekeningen en sculpturen)
Museum Gouda peilt eens in de paar jaar het kunstklimaat in Gouda en het Groene Hart. Vijfentwintig zorgvuldig geselecteerde kunstenaars presenteren t/m 10 juni hun beste werk tijdens Salon 2019. De tentoonstelling toont zeer gevarieerd werk: Van schilderkunst tot fotografie, van video- tot installatiekunst. Salon 2019 toont aan hoe hoog het niveau is van kunstenaars uit Gouda en het Groene Hart.
Mijn twee monumentale tekeningen hangen naast de prachtfoto’s van Jaap van den Berg. En dat is niet toevallig. Deze foto’s en tekeningen vormen een onderdeel van ons gezamenlijke project ‘De Natuur Die Terugneemt’. Waarbij we zwerven over door mensen verlaten gebied en waar het het volhardende geduld van de natuur zichtbaar is.
Begin oktober 2018 nam ik deel aan een spannend project georganiseerd door André Groeneveld, conservator van het Zuiderzeemuseum en bestuurslid van kunststichting Firma van Drie. Hij nodigde een groep kunstenaars uit om te gaan werken in het Artoll Kunstlabor in Bedburg-Hau, Duitsland.
Artoll Kunstlabor bestaat sinds 1994 en is een kunstenaarsinitiatief. Kunstenaars kunnen er korte of langere tijd werken. Het is gevestigd in een Jugendstil gebouw dat op het parkachtige terrein van een psychiatrische instelling uit het begin van de vorige eeuw staat. Het terrein is deels nog in gebruik. Er zijn onder andere een asielzoekerscentrum, twee tbs-instellingen en er zijn opvangcentra voor gezinnen met problemen.
Het gebouw is groot en het galmt er ontzettend. Het is een voormalig psychiatrisch ziekenhuis waar beschadigde mensen veiligheid vonden. Van die gelaagde en beladen historie, dramatisch doorkruist door WO2, lijkt nog een echo in het pand te hangen.
Mijn beleving van het gebouw en de plek waar het stond zette me tot denken over vrijheid en onvrijheid, over de beschadigingen die een mens tijdens het leven oploopt, over veiligheid en onveiligheid, over binnen en buiten, over zien en gezien worden. In het gebouw zijn zorgde voor ongemakkelijke gevoelens, die ik tot onderwerp en inspiratiebron van mijn werk maakte.
expositie met fotograaf Jaap van den Berg, Zilvermuseum, Schoonhoven
Fotograaf Jaap van den Berg en beeldend kunstenaar Mieke de Haan exposeren met grote foto’s en monumentale tekeningen. Die ontstonden naar aanleiding van zwerftochten over verlaten fabrieksterreinen waar de natuur weer vrij spel heeft. De beelden communiceren met elkaar en vertellen het verhaal van de geduldige meedogenloze natuur.
Hun inspiratiebron is de natuur, die kalm en vasthoudend land terugneemt dat ooit door mensen gebruikt werd. Samen zwerven de kunstenaars door industriële landschappen die (deels) verlaten zijn door de mens. Ze dwalen o.a. over het terrein van GOUDasfalt (Gouda) en kijken, beschouwen, filosoferen, noteren, fotograferen en tekenen en geven de interactie tussen hun werken ruim baan. De samenwerking laat hen op andere manieren kijken.
Ze maken hierdoor werken die als het ware elkaars echo dragen. Werken die vertellen over het geduld en de kracht van de natuur.
Tijd en ruimte Solo expositie 2 februari t/m 10 maart 2018
Expositie Mieke de Haan in Cultuurhuis Garenspinnerij
Mieke de Haan onderzoekt ruimte en tijd in haar werken. Ze is geïnteresseerd in het verleden dat meereist naar het heden, dat door mensen en situaties wordt meegenomen. Ze is nieuwsgierig naar dingen die niet zijn wat ze lijken te zijn en zoekt naar verborgen lagen onder de oppervlakte van de dagelijkse realiteit.
In haar werk laat ze zich inspireren door verlaten gangen en kamers in oude gebouwen. De bijna tastbare leegte in deze ruimtes raakt haar. ‘Als ik opzij stap, zie ik de tijd gaan. Ik volg haar door lege ruimtes. Soms kom ik mensen tegen, soms ontmoet ik alleen hun schaduwen. Of hoor ik hun stemmen, heel ver weg in het gebouw. Er ligt stof op de plinten, dat opschrikt als ik voorbijkom en danst in het zonlicht. Wie keek door deze ramen? Wie zag dit uitzicht? Wie rende door de gangen? Wie stond hier stil?’
2017 | Solo expositie Museum Gouda. 15 januari – 4 juni 2017
De eerste helft van 2017 schilderde ik twee dagen per week ‘live’ te midden van mijn expositie in Museum Gouda. In de zaal waar ik exposeerde richtte ik een atelier in en konden bezoekers mij letterlijk op de vingers kijken. Een museum dat leeft, dat was de ervaring die ik graag wilde bieden. Mijn schilder proces was te volgen en ik sprak met bezoekers over mijn werk en mijn inspiratiebronnen.
Ik liet me inspireren door het museumgebouw. Dat is een complex pand met een rijke historie. Het had door de eeuwen heen veel verschillende functies. Ik schilderde bijvoorbeeld de trap, die ik elke schilderdag naar boven nam. Wat me ook raakte was de hoogte en de grootsheid van de kapel. Net als de onbeholpen knik die deze maakt. En ik zag een raadselachtig blind raampje boven een deur.
Het waren productieve en inspirerende maanden. Er ontstonden zelfs zoveel nieuwe werken dat besloten werd om voor de laatste twee weken een heel nieuwe expositie in te richten. De oude werken van de muur, de nieuwe schilderijen opgehangen.
